Biedroń i Mujica – lewicowy lans nie zastąpi reform

 Jak widać nie tylko prawica kocha puste gesty. Przykładem na to może być kult Jose Mujici a u nas Roberta Biedronia. Mujica przynajmniej ustabilizował gospodarkę Urugwaju, co nie zmienia fakty, że na lewicy znany jest głównie z ascetyzmu i życia jak menel. Wywyższający się politycy to oczywiście plaga biednych krajów i na przykład skromny nowy przywódca indonezyjski budzi nadzieję, lecz Mujica popadł w drugą skrajność –  zamiast przyciągać inwestorów żył w baraku i za to kochali go ludzie skłonni do irracjonalnych wzruszeń. Tymczasem ten ex-członek guerilli i więzień prawdopodobnie przeżywał swoją drugą młodość, kryzys wieku średniego lub/i fantazję więzienną. Ewentualnie była to jakaś forma autoterapii połączona z lewicowym irracjonalnym przekonaniem, że biedny ma zawsze rację…

Biedroń póki co nie dokonał nawet tego co Mujica, Słupsk ciągle jest bliski bankructwa. Mimo to ceni się go za puste gesty typu wywalenie portretu Wojtyły z biura. Big deal – każdy antyklerykał by tak uczynił. Jak przystało na  lewicowca, Biedroń naobiecywał wiele reform i inwestycji i podobnie jak Duda w trakcie kampanii rozdawał to, czego nie miał. Ostatnio odmówił goszczenia cyrku, choć pewnie wielu mieszkańców Słupska cyrk lubi, zaś koszta występów były minimalne. Nie wpuszczając cyrku, Biedroń zaskarbił sobie miłość sentymentalnych lewicowców, którzy uwolniliby psa nawet gdyby uwolniony miał kogoś zagryźć…

Cieszę się że wybrano go, mimo tego, iż należy do grupy LGBT i że biskupom się nie kłania, ale na razie w rankingach najlepszych burmistrzów go nie widać. Ceńmy ludzi za rzeczy ważne, a nie za lans. Tak samo jak katolicy powinni cenić Wojtyłę za sprzeciw wobec dyktatury w Haiti, a nie za bliżej nie sprecyzowaną medialność.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Mój dziadek - Edmund Harwas (1912-1996)

Obraz
Edmund Harwas (ur. 23 grudnia 1912 w Hagen, zm. 27 kwietnia 1996 w Poznaniu) – polski filozof, pedagog społeczny, andragog, docent UAM, specjalista z dziedziny oświaty dorosłych i kierownik zakładu na UAM zajmującego się ta problematyką, uczestnik kampanii wrześniowej. Syn Jana Harwasa, urzędnika pocztowego, i jego żony Franciszki. Był młodszym z ich dwóch synów. Jego brat Jan Harwas zginął rozstrzelany przez Niemców w sierpniu 1944, jako działacz francuskiego podziemia – Resistance. Edmund Harwas urodził się w Hagen, ponieważ jego rodzice zostali wcześniej przesiedleni w głąb Rzeszy. Po powrocie z Niemiec w 1918, rodzina zamieszkała w Rogoźnie Wielkopolskim. Tam Edmund Harwas chodził do szkoły elementarnej i gimnazjum klasycznego im. Przemysława. W 1930 roku zdał maturę i zapisał się na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Poznańskiego. W 1936 obronił pracę magisterską z nauk filozoficznych. W latach 1938–1939 studiował pedagogikę na Wydziale Prawno-Ekonomicznym. W styczniu 1939 podjął p...
Czytaj więcej

Japońskie podejście do religii. Religia dla ludzi a nie odwrotnie

Obraz
  Mam wrażenie, że na Zachodzie podejście do życia religijnego się zmienia, dlatego katolickie i baptystyczne elitki stają się tak panikarsko agresywne. Jako ateista, nie uznaję boskości, a tzw. świat duchowy z filozofią, religia i sztuką, uważam za wykwit materialnej kultury, niemniej jednak fascynują mnie różne podejścia do religijności. Zajmując się szerzej różnicami między Japonią i Chinami a Zachodem zauważyłem, że ludzie Zachodu maja tendencję do służenia religii, podczas gdy ludzie Wschodu do używania jej. Stąd choć zdarzają się w Azji agresywniejsze ruchy religijne (Birma, BJN w Indiach, nacjonalistyczny pseudoszintoizm japoński XIX wieku), Azjaci a zwłaszcza Japończycy, którzy często wierzą tylko w duchy zmarłych, czego zwykle nie odbierają jako nieracjonalne, uważają, że to religia ma służyć człowiekowi, a nie odwrotnie. To nie Kościoły mają wpływać na ustawy o aborcji itp, tylko człowiek prywatny poszukujący życia religijnego ma zajrzeć do świątyni by poprawić ...
Czytaj więcej

Japońska kultura bezpieczeństwa

Obraz
  Oto mój nowy artykuł opublikowany w ramach monografii: Marian Kopczewski, Anna Kurkiewicz, Stanisław Mikołajczak (redakcja naukowa), Paradygmaty badań nad bezpieczeństwem, Jednostki, grupy i społeczeństwa, t. 1, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa w Poznaniu. Poznań 2015, ISBN: 978-83-65096-18-0 Piotr Napierała Japońska kultura bezpieczeństwa Japonia jest krajem położonym w wyjątkowo aktywnym sejsmicznie rejonie świata. Jednocześnie jednak jest to kraj zamożny, a więc nie całkiem bezradny wobec wyzwań rzucanych człowiekowi przez żywioły. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie charakterystycznych cech japońskiego podejścia do zapewnienia bezpieczeństwa populacji swego kraju. Ponieważ kraje nawiedzają często trzęsienia ziemi, uderzenia niszczących fal tsunami i tajfuny (te ostatnie zwykle uderzają w Japonię tylko swymi „ogonami”, koncentrując siły na Filipinach), Japończycy mają reputację ludzi odważnych i zorganizowanych, niczym niewzruszonych i zdyscyplinowanych, oraz ...
Czytaj więcej