Dlaczego Francuzi są narodem nielubianym?

 Nie ma narodów idealnych, narodów składających się z samych geniuszy. W XVIII wieku Voltaire uznał, że Francja ma tylko jeden atut ponad innymi narodami – elitę filozofów (z nim na czele). Dziś Francja jest nadal ważna, ale nie ma już miłości do niej, jest miłość do Paryża, ale nie do paryżan. Wszyscy narzekają, nawet przesadnie na nieuprzejmość paryżan (osobiscie uważam, ze są milsi niż lizbończycy na przykład). Francuzi są najbardziej nielubianym narodem Europy, bo „zadzierają nosa” z tą ich cuisine, hałtą kouturą, z tym, że nie urządzają grilla jak normalni ludzie, i że zawsze uważają, że wszystko u nich jest naj. Że jako jedyni nie słuchają chetnie rapu po angielsku. Teraz na ME wszyscy z wyj Francji kibicowali Islandczykom przeciw Francji, ciekawe czemu nawet Niemcy mimo WWII są daleko bardziej lubiani, nie mówiąc o Włochach, Anglikach czy Hiszpanach ? Osobiście to nawet uważam, że nie są tacy źli i dosyć ich lubię, ale pyszałkowaci są często. Anglicy są równie egocentryczni, ale nie wymagają by inne narody robiły to co oni, Niemcy chętnie naśladują, Amerykanie dzielą się na franko/euro/fili i frankofobów. Francuzi chcą by inni byli jak oni. To drażni. Hiszpanie uważają ich za okrutników udających oświeconych, Amerykanie za zboków, Anglicy za chodzące przewody pokarmowe i ssaczy subwencji z UE, Niemcy za chwalipiętów bez pokrycia. Polacy kiedyś ich lubili teraz dowcipkują sobie z nich. Dziwne, że jeden naród generuje tyle negatywów, prawda?

Francuską butę gromią Houellebecq i Brigitte Bardot (ona mówiła pierwsza o chodzących przewodach pokarmowych). Stephen Clark pokazuje, jak Francuzi nadal potrafią zaprzeczać klęsce pod Waterloo… Leclerc gość w UK w 1944 roku wyprawił mszę ku czci Jeanne d’Arc… taki brak taktu u twórców Wersalu? „Nieuprzejmość” kelnerów wynika z tego, że w knajpach nie pracują studenci, lecz dumni gastronomowie po studiach. Czy to dlatego Francuzów się nie lubi?

Kiedyś Francja dyktowała warunki ładu europejskiego. Dziś może głównie wierzgać. Niemiecki militaryzm i nazizm w dużej mierze był zemstą za 200 lat francuskich gwałtów na państwach niemieckich od Ludwika XIV do Napoleona, ale po 1870 to Niemcy stali się silniejsi. Francja była pierwszym państwem europejskim wysuwającym roszczenia do terytoriów do których nie mieli nawet cienia praw. Była to tzw. polityka reunionów Ludwika XIV. Dzisiaj Francja jako jedyna represjonuje jeżyk angielski rzekomo „broniąc” swojej kultury, NIKT inny tego nie robi. Francja zachowuje się tak jakby nadal francuski był pierwszym językiem Zachodu, choć jest trzecim lub czwartym (większość frankofonów to biedni Afrykanie z krajów bez znaczenia ekonomicznego). Miała czelność krytykować NATO za atak na Milosievica, wyszła z NATO za de Gaulle’a i wróciła dopiero za Sarkozy’ego NAPRAWDĘ zagrażając zachodowi, a nie tak jak niby teraz brexitowcy (UK nadal jest jednym z filarów NATO). Funkcjonariusze Vichy często byli gorliwsi w antysemityzmie itd niż naziści. Tak więc jest trochę powodów niechęci do Francji, ale konia z rzędem temu, który wskaże czemu ich nie lubi się najbardziej? Zazdrość o Paryż? O co tu chodzi? Zapraszam do dyskusji na ten temat.

http://www.youtube.com/watch?v=MtByKbRtVq0

PN




Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Mój dziadek - Edmund Harwas (1912-1996)

Obraz
Edmund Harwas (ur. 23 grudnia 1912 w Hagen, zm. 27 kwietnia 1996 w Poznaniu) – polski filozof, pedagog społeczny, andragog, docent UAM, specjalista z dziedziny oświaty dorosłych i kierownik zakładu na UAM zajmującego się ta problematyką, uczestnik kampanii wrześniowej. Syn Jana Harwasa, urzędnika pocztowego, i jego żony Franciszki. Był młodszym z ich dwóch synów. Jego brat Jan Harwas zginął rozstrzelany przez Niemców w sierpniu 1944, jako działacz francuskiego podziemia – Resistance. Edmund Harwas urodził się w Hagen, ponieważ jego rodzice zostali wcześniej przesiedleni w głąb Rzeszy. Po powrocie z Niemiec w 1918, rodzina zamieszkała w Rogoźnie Wielkopolskim. Tam Edmund Harwas chodził do szkoły elementarnej i gimnazjum klasycznego im. Przemysława. W 1930 roku zdał maturę i zapisał się na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Poznańskiego. W 1936 obronił pracę magisterską z nauk filozoficznych. W latach 1938–1939 studiował pedagogikę na Wydziale Prawno-Ekonomicznym. W styczniu 1939 podjął p...
Czytaj więcej

Japońskie podejście do religii. Religia dla ludzi a nie odwrotnie

Obraz
  Mam wrażenie, że na Zachodzie podejście do życia religijnego się zmienia, dlatego katolickie i baptystyczne elitki stają się tak panikarsko agresywne. Jako ateista, nie uznaję boskości, a tzw. świat duchowy z filozofią, religia i sztuką, uważam za wykwit materialnej kultury, niemniej jednak fascynują mnie różne podejścia do religijności. Zajmując się szerzej różnicami między Japonią i Chinami a Zachodem zauważyłem, że ludzie Zachodu maja tendencję do służenia religii, podczas gdy ludzie Wschodu do używania jej. Stąd choć zdarzają się w Azji agresywniejsze ruchy religijne (Birma, BJN w Indiach, nacjonalistyczny pseudoszintoizm japoński XIX wieku), Azjaci a zwłaszcza Japończycy, którzy często wierzą tylko w duchy zmarłych, czego zwykle nie odbierają jako nieracjonalne, uważają, że to religia ma służyć człowiekowi, a nie odwrotnie. To nie Kościoły mają wpływać na ustawy o aborcji itp, tylko człowiek prywatny poszukujący życia religijnego ma zajrzeć do świątyni by poprawić ...
Czytaj więcej

Japońska kultura bezpieczeństwa

Obraz
  Oto mój nowy artykuł opublikowany w ramach monografii: Marian Kopczewski, Anna Kurkiewicz, Stanisław Mikołajczak (redakcja naukowa), Paradygmaty badań nad bezpieczeństwem, Jednostki, grupy i społeczeństwa, t. 1, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa w Poznaniu. Poznań 2015, ISBN: 978-83-65096-18-0 Piotr Napierała Japońska kultura bezpieczeństwa Japonia jest krajem położonym w wyjątkowo aktywnym sejsmicznie rejonie świata. Jednocześnie jednak jest to kraj zamożny, a więc nie całkiem bezradny wobec wyzwań rzucanych człowiekowi przez żywioły. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie charakterystycznych cech japońskiego podejścia do zapewnienia bezpieczeństwa populacji swego kraju. Ponieważ kraje nawiedzają często trzęsienia ziemi, uderzenia niszczących fal tsunami i tajfuny (te ostatnie zwykle uderzają w Japonię tylko swymi „ogonami”, koncentrując siły na Filipinach), Japończycy mają reputację ludzi odważnych i zorganizowanych, niczym niewzruszonych i zdyscyplinowanych, oraz ...
Czytaj więcej