Joachim Gauck – prawdziwy bohater Wolności i 1989 roku

 Poznajcie prawdziwego bohatera, i udanego lustratora. Człowieka uczciwego. Żarliwego chrześcijanina i prawicowca, którego ceni także lewica i liberałowie. Panie i Panowie oto Joachim Gauck, prezydent RFN! Świat Książki wydał w 2014 jego wspomnienia z 2009 roku. Polecam! Ponieważ znajdziecie tam:

Rostock AD 1938, nieobecność ojca Joachima, marynarza,
wychowanie na twardziela wg nazipedagożki Johanny Haarer, której na szczęście mama Joachima nie posłuchała (s. 18),
RAF nad Rostockiem (1942), kobiety czerniące twarze, bo sowieci ich nie gwałcili, zabawa dzieciaków w zarekwirowanych autach, Mayerowie ustawiają babcię chorą na żółtaczkę przy drzwiach, by sowieci nie gwałcili kobiet w domu (s. 25), samobójstwa i to nie tylko nazistów,
porwania do CCCP (Ernst Luebke, Erich Otto Paepke, Hans Luecht, Hermann Jansen), porwani w 1946 – nie wrócili jak wielu innych (s. 33), ojciec Joachima dostał list od szpiega i sam poszedł na 25 lat na Syberię, choć nawet na list nie odpowiedział (s. 35), namawianie żony do rozwodu ze „szpiegiem”, Joachim znajduje ukojenie w religii, potakiwanie w szkole w NRD, histeria po śmierci Stalina, na szczęście dyktatorzy umierają (s.45),
kult Adenauera wśród opozycji w NRD, bunt 1953 roku (tak tak pierwsza rewolucja antysowiecka to NRD!) i zduszenie go, strajk stoczni Neptun, 5000 aresztowanych, Rosjanie widzą na zdjęciach zadbane dzieci z NRD, „a przecież to my wygraliśmy wojnę” (s. 48). Paryż 1955 i powiew wolności (s. 58) – inne powietrze bez dwusuwów. Kradzież mienia ostatnich uciekinierów Republikflucht, mur berliński by jeszcze ktoś został w NRD… Do końca 1961 13 osób ginie podczas próby ucieczki (s. 72). Tłumaczenie dzieciom, że nie można wsiąść na prom do Danii (s. 77), nie mogą uciec wszyscy dobrzy (s. 83), tylko zachodnia TV w domu, od 1949 do 1989 z NRD uciekło 3 mln ludzi!
344553-352x500 (1)
Dopiero jako pastor pod koniec lat 50. Gauck dowiaduje się coś niecoś więcej o holocauście (s. 124), w szkole w NRD uczono tylko o zabitych przez nazistów, socjalistach i komunistach…
1983 rok – rok Lutra, „zdrajca chłopów” zaczyna być towarem eksportowym NRD (s. 133). Biskup Gienke – przeciw zaproszeniu kanclerza RFN (potem okazuje się być agentem STASI s. 136). Otto Dibelius, Karl Barth, Heinrich Rathke – opozycjoniści i pastorzy w jednym (s. 141). Liberalny luteranizm i kult Boenhoeffera. Socjalizm od pastorów z … RFN. Nie rozumieli, że F.J. Straussa można skrytykować, Honecekera – nie (s.148). Meklemburgia nieco przyspała, ale bierze udział w rewolucji 1989 roku (s. 205). 4 grudnia okupacja gmachów STASI, 15 stycznia 1990 ostatni gmach bezpieki w ręku komitetów obywatelskich (s. 235). Nieśmiałość Ossis, i chęć CDU by raczej nie udostępniać akt STASI (s. 241). FDP martwi się, że będą samosądy (s. 261). Styczeń 1992 – otwarcie akt, i ponad 400.000 wniosków o dostęp w cięgu kilku dni (s. 269), lektura, płacz, katharsis.
Gestapo w 1945 roku to 31 tys ludzi i to na całe Niemcy z Austrią (80 mln), STASI np. 1960 to 90 tys. plus 174 tys. TW = 264 tys ! na 17 mln populacji NRD (s. 281) – NIKT nie jest takim tyranem jak czerwoni…
Polska płaci za grubą kreskę w 2005 (s. 307), uważa Gauck.
Można by dodać i w 2016 ponownie…
Za dużo przebaczenia za mało uczciwości pisze o polskiej antylustracji Gauck. Ma rację!

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Mój dziadek - Edmund Harwas (1912-1996)

Obraz
Edmund Harwas (ur. 23 grudnia 1912 w Hagen, zm. 27 kwietnia 1996 w Poznaniu) – polski filozof, pedagog społeczny, andragog, docent UAM, specjalista z dziedziny oświaty dorosłych i kierownik zakładu na UAM zajmującego się ta problematyką, uczestnik kampanii wrześniowej. Syn Jana Harwasa, urzędnika pocztowego, i jego żony Franciszki. Był młodszym z ich dwóch synów. Jego brat Jan Harwas zginął rozstrzelany przez Niemców w sierpniu 1944, jako działacz francuskiego podziemia – Resistance. Edmund Harwas urodził się w Hagen, ponieważ jego rodzice zostali wcześniej przesiedleni w głąb Rzeszy. Po powrocie z Niemiec w 1918, rodzina zamieszkała w Rogoźnie Wielkopolskim. Tam Edmund Harwas chodził do szkoły elementarnej i gimnazjum klasycznego im. Przemysława. W 1930 roku zdał maturę i zapisał się na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Poznańskiego. W 1936 obronił pracę magisterską z nauk filozoficznych. W latach 1938–1939 studiował pedagogikę na Wydziale Prawno-Ekonomicznym. W styczniu 1939 podjął p...
Czytaj więcej

Japońskie podejście do religii. Religia dla ludzi a nie odwrotnie

Obraz
  Mam wrażenie, że na Zachodzie podejście do życia religijnego się zmienia, dlatego katolickie i baptystyczne elitki stają się tak panikarsko agresywne. Jako ateista, nie uznaję boskości, a tzw. świat duchowy z filozofią, religia i sztuką, uważam za wykwit materialnej kultury, niemniej jednak fascynują mnie różne podejścia do religijności. Zajmując się szerzej różnicami między Japonią i Chinami a Zachodem zauważyłem, że ludzie Zachodu maja tendencję do służenia religii, podczas gdy ludzie Wschodu do używania jej. Stąd choć zdarzają się w Azji agresywniejsze ruchy religijne (Birma, BJN w Indiach, nacjonalistyczny pseudoszintoizm japoński XIX wieku), Azjaci a zwłaszcza Japończycy, którzy często wierzą tylko w duchy zmarłych, czego zwykle nie odbierają jako nieracjonalne, uważają, że to religia ma służyć człowiekowi, a nie odwrotnie. To nie Kościoły mają wpływać na ustawy o aborcji itp, tylko człowiek prywatny poszukujący życia religijnego ma zajrzeć do świątyni by poprawić ...
Czytaj więcej

Japońska kultura bezpieczeństwa

Obraz
  Oto mój nowy artykuł opublikowany w ramach monografii: Marian Kopczewski, Anna Kurkiewicz, Stanisław Mikołajczak (redakcja naukowa), Paradygmaty badań nad bezpieczeństwem, Jednostki, grupy i społeczeństwa, t. 1, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa w Poznaniu. Poznań 2015, ISBN: 978-83-65096-18-0 Piotr Napierała Japońska kultura bezpieczeństwa Japonia jest krajem położonym w wyjątkowo aktywnym sejsmicznie rejonie świata. Jednocześnie jednak jest to kraj zamożny, a więc nie całkiem bezradny wobec wyzwań rzucanych człowiekowi przez żywioły. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie charakterystycznych cech japońskiego podejścia do zapewnienia bezpieczeństwa populacji swego kraju. Ponieważ kraje nawiedzają często trzęsienia ziemi, uderzenia niszczących fal tsunami i tajfuny (te ostatnie zwykle uderzają w Japonię tylko swymi „ogonami”, koncentrując siły na Filipinach), Japończycy mają reputację ludzi odważnych i zorganizowanych, niczym niewzruszonych i zdyscyplinowanych, oraz ...
Czytaj więcej